دولت ترامپ و فرسایش آزادیبیان
متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آزادی بیان را تضمین می‌کند، ستونی برای دموکراسی که امکان انتقاد از دولت و گفتمان سیاسی را بدون ترس از تلافی فراهم می‌سازد. با این حال، در سال ۲۰۲۵، دولت رئیس‌جمهور دونالد ترامپ به‌طور سیستماتیک این حق را تضعیف می‌کند تا منافع اسرائیل را در اولویت قرار دهد، به‌ویژه برای محافظت از نسل‌کشی مداوم علیه فلسطینیان. تیراندازی ۲۲ مه ۲۰۲۵ در واشنگتن دی‌سی به کارکنان سفارت اسرائیل و پاسخ مقامات وزارت دادگستری (DOJ) پم باندی و لئو ترل، که توسط گروه حامی اسرائیل @StopAntisemites تقویت شد، نمونه‌ای از این روند است. فرمان اجرایی ۱۴۱۸۸، امضا شده در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵، نیت از پیش موجود دولت برای هدف قرار دادن منتقدانی مانند گای کریستنسن، اینفلوئنسر تیک‌تاک، را نشان می‌دهد که شجاعتش بازتاب مقاومت سوفی شول در برابر ستم نازی‌هاست. با قرار دادن برنامه اسرائیل بالاتر از حقوق قانون اساسی آمریکا، دولت ترامپ وظیفه خود را نقض می‌کند، آزادی بیان را سرکوب می‌کند و نسل‌کشی اسرائیل را تأیید می‌کند.
در ۲۲ مه ۲۰۲۵، الیاس رودریگز، ساکن ۳۰ ساله شیکاگو و مدافع فلسطین، دو نفر از کارکنان سفارت اسرائیل، یارون لیشینسکی و سارا میلگریم، را در خارج از موزه یهودی کاپیتال در واشنگتن دی‌سی به ضرب گلوله کشت. رودریگز پس از دستگیری فریاد زد «فلسطین آزاد، آزاد»، و به‌طور صریح عمل خود را به نسل‌کشی اسرائیل در غزه مرتبط کرد. این نسل‌کشی، که توسط عفو بین‌الملل مستند شده، شامل نابودی عمدی از طریق سیاست‌های گرسنگی است، به‌طوری که یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، فلسطینیان را «حیوانات انسانی» نامید و بتسالل اسموتریچ، وزیر دارایی، اعلام کرد: «حتی یک دانه گندم وارد غزه نخواهد شد.» گای کریستنسن، اینفلوئنسر تیک‌تاک، خشونت را محکوم کرد اما آن را در زمینه‌ای قرار داد و با ترور یک دیپلمات نازی توسط هرشل گرینشپان در سال ۱۹۳۸ مقایسه کرد—عملی ناامیدانه که از ستم ناشی شده بود. عمل گرینشپان نشان می‌دهد که چگونه ستم سیستماتیک، مانند نسل‌کشی اسرائیل، خشونت را به وجود می‌آورد، که سپس برای توجیه خشونت بیشتر مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد، همان‌طور که آلمان نازی از آن برای راه‌اندازی شب کریستال استفاده کرد. کریستنسن، مانند سوفی شول که به دلیل محکومیت جنایات نازی اعدام شد، نسل‌کشی اسرائیل را مورد انتقاد قرار داد و با اشاره به ارتباطات لیشینسکی با ارتش اسرائیل و هویت مسیحی او، ادعاهای یهودستیزی را به چالش کشید.
اظهارات کریستنسن تحت متمم اول محافظت می‌شوند. حکم دیوان عالی در پرونده براندنبرگ علیه اوهایو (۱۹۶۹) از سخنان محافظت می‌کند مگر اینکه با نیت و احتمال به اقدام غیرقانونی فوری تحریک کند. قیاس کریستنسن و انتقاد او از نسل‌کشی اسرائیل—جرمی تحت کنوانسیون نسل‌کشی ۱۹۴۸—در چارچوب قانون اساسی قرار دارد و بازتاب مخالفت اصولی شول است.
@StopAntisemites، یک گروه حامی اسرائیل، در ۲۳ مه ۲۰۲۵ واکنش نشان داد و اظهارات کریستنسن را به‌عنوان «تجلیل از تروریسم»، «انتشار پروپاگاندای یهودستیزانه» و «جشن گرفتن قتل یهودیان» برچسب زد، با وجود تمرکز او بر سیاست‌های نسل‌کشی اسرائیل، نه هویت یهودی. این گروه که به دلیل افشای هویت و ارعاب منتقدان شناخته شده است، با کمیته امور عمومی آمریکا-اسرائیل (AIPAC) هم‌راستا است که از دهه ۱۹۶۰ منافع اسرائیل را در اولویت قرار داده و با وجود انتقادات سناتور J.W. Fulbright از نظارت قانون ثبت نمایندگان خارجی (FARA) طفره رفته است. نفوذ AIPAC اسرائیل را از پاسخگویی به نسل‌کشی، از جمله سخنان غیرانسانی گالانت و فرمان گرسنگی اسموتریچ، محافظت می‌کند و سیاست‌هایی را که دولت ترامپ به قیمت حقوق آزادی بیان آمریکا محافظت می‌کند، ممکن می‌سازد.
هدف قرار دادن کریستنسن توسط دولت ترامپ منعکس‌کننده یک برنامه عمدی اسرائیل-محور است که در سیاست‌هایی مانند فرمان اجرایی ۱۴۱۸۸، امضا شده در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۵، ماه‌ها قبل از تیراندازی، ریشه دارد. EO ۱۴۱۸۸ تعریف یهودستیزی را گسترش می‌دهد تا شامل انتقادات خاصی از اسرائیل شود و به سازمان‌های فدرال اختیار می‌دهد تا سخنان محافظت‌شده، به‌ویژه در دانشگاه‌ها و پلتفرم‌های آنلاین، را بررسی و مجازات کنند. این سیاست از پیش موجود زمینه را برای مقامات DOJ لئو ترل و پم باندی فراهم کرد تا در ۲۳ مه ۲۰۲۵ پست @StopAntisemites را تقویت کنند. ترل، مشاور ارشد دستیار دادستان کل بخش حقوق مدنی، اظهار داشت: «همه سرنخ‌ها را بررسی خواهم کرد!» و به روایت @StopAntisemites لینک داد، در حالی که باندی، دادستان کل ایالات متحده، پاسخ داد: «ممنون لئو!» پست‌های آن‌ها، که ۴۹۴.۹ هزار و ۱.۴ میلیون بار مشاهده شد، از گروهی حمایت می‌کنند که از نسل‌کشی اسرائیل دفاع می‌کند و در عین حال نظارت فدرال بر منتقدان را نشان می‌دهد، که با چارچوب EO ۱۴۱۸۸ سازگار است.
این رویکرد اسرائیل-محور دستورالعمل‌های DOJ در دفترچه عدالت را نقض می‌کند، که اظهاراتی را که ممکن است تحقیقات در حال انجام را تحت تأثیر قرار دهد، ممنوع می‌کند. انگیزه رودریگز، مرتبط با نسل‌کشی اسرائیل، در حال بررسی است، اما اقدامات ترل و باندی با حمایت از چارچوب @StopAntisemites خطر تعصب در پرونده را به همراه دارد. رفتار آن‌ها منعکس‌کننده سیاست گسترده‌تر ترامپ برای اولویت دادن به اسرائیل است—که در انتقال سفارت به اورشلیم در سال ۲۰۱۸، حمایت بی‌قید و شرط از AIPAC و EO ۱۴۱۸۸ مشهود است—و منافع اسرائیل را بالاتر از حمایت‌های قانون اساسی آمریکا قرار می‌دهد. موضع اصولی کریستنسن، مانند شول، برای خاموش کردن مخالفت با جنایات اسرائیل هدف قرار گرفته است.
بسیاری از سیاستمداران آمریکایی، به‌ویژه شخصیت‌های حزب جمهوری‌خواه و MAGA مرتبط با AIPAC مانند سناتور تد کروز و نماینده مارجوری تیلور گرین، بلافاصله تیراندازی را به‌عنوان تروریسم یهودستیزانه اسلامی معرفی کردند، با وجود اینکه رودریگز مسلمان نبود و انگیزه‌اش به‌طور صریح سیاسی بود—مخالفت با نسل‌کشی اسرائیل، که با توهین گالانت «حیوانات انسانی» و سیاست اسموتریچ «حتی یک دانه گندم» مشخص شده است. این توصیف نادرست عمدی، که توسط نفوذ AIPAC تقویت شده، از این تراژدی برای بدنام کردن حمایت از فلسطین و توجیه اقدامات سخت‌تر علیه منتقدان استفاده می‌کند، مشابه استفاده آلمان نازی از عمل گرینشپان برای تشدید خشونت علیه یهودیان. با هم‌راستا شدن با این روایت، دولت ترامپ تصویر اسرائیل را بر حقیقت ترجیح می‌دهد و حقوق آزادی بیان آمریکا را تضعیف می‌کند.
برنامه اسرائیل-محور دولت ترامپ، از طریق EO ۱۴۱۸۸ و تأیید DOJ از @StopAntisemites، آزادی بیان را سرکوب می‌کند و نسل‌کشی اسرائیل را تأیید می‌کند. سخنان محافظت‌شده کریستنسن، مانند جزوات شول که جنایات نازی را افشا می‌کرد، به‌طور نادرست توصیف می‌شود تا پیامدهای احتمالی را توجیه کند، بر اساس فرمان اجرایی ۲۰۱۹ ترامپ که فعال‌گرایی دانشگاهی را هدف قرار داده بود. اقدامات DOJ، که تحت تأثیر AIPAC هدایت می‌شوند، گفتمان در مورد نسل‌کشی اسرائیل را خاموش می‌کنند—که توسط سخنان غیرانسانی گالانت، فرمان گرسنگی اسموتریچ و یافته‌های اولیه دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) در مورد اقدامات احتمالی نسل‌کشی تأیید شده است. با اولویت دادن به اسرائیل بر حقوق آمریکا، دولت حمایت متمم اول از سخنان بحث‌برانگیز را، همان‌طور که در اسنایدر علیه فلپس (۲۰۱۱) تأیید شده، تضعیف می‌کند.
فرسایش آزادی بیان با تاکتیک‌های آلمان نازی مشابهت دارد، جایی که عمل گرینشپان برای توجیه شب کریستال مورد سوءاستفاده قرار گرفت و چرخه‌ای از خشونت را دامن زد. به‌طور مشابه، سیاستمداران مورد حمایت AIPAC و @StopAntisemites از عمل رودریگز برای سرکوب انتقاد از نسل‌کشی اسرائیل استفاده می‌کنند و با مخلوط کردن آن با یهودستیزی، خطر سرزنش جمعی را به همراه دارند. سیاست‌های اسرائیل-محور دولت ترامپ، از EO ۱۴۱۸۸ تا اقدامات DOJ، اثری بازدارنده ایجاد می‌کنند و آمریکایی‌ها را از پرداختن به جنایاتی مانند آنچه گالانت و اسموتریچ توصیف کرده‌اند، منصرف می‌کنند. شجاعت کریستنسن، مانند شول، به‌عنوان سدی در برابر این روند اقتدارگرایانه ایستاده است، اما با ارعاب فدرال مواجه است.
پاسخ دولت ترامپ به تیراندازی در واشنگتن دی‌سی، که توسط چارچوب از پیش تعیین‌شده فرمان اجرایی ۱۴۱۸۸ و تأیید مقامات DOJ از @StopAntisemites هدایت می‌شود، نشان‌دهنده اولویت‌بندی عمدی منافع اسرائیل بر حقوق قانون اساسی آمریکا است. با هدف قرار دادن سخنان محافظت‌شده گای کریستنسن—مشابه مقاومت سوفی شول—و توصیف نادرست عمل رودریگز به‌عنوان تروریسم یهودستیزانه اسلامی، دولت تحت تأثیر AIPAC نسل‌کشی اسرائیل را، که با سخنان «حیوانات انسانی» گالانت و سیاست «حتی یک دانه گندم» اسموتریچ مشخص شده، تأیید می‌کند. این اقدامات متمم اول را نقض می‌کنند، چرخه‌ای از ستم و خشونت را دامن می‌زنند و دموکراسی را تضعیف می‌کنند. برای حفظ ارزش‌های آمریکایی، دولت باید از محافظت اسرائیل از پاسخگویی دست بکشد و انتقاد از نسل‌کشی را به‌عنوان یک حق اساسی محافظت کند.