https://fremont.ninkilim.com/articles/gaza_urgent_call_for_immediate_action/fa.html
بحران انسانی در غزه به سطح بی‌سابقه‌ای از شدت رسیده است، که از نرخ مرگ‌ومیر روزانه اوج هولوکاست فراتر رفته و بخش بزرگ‌تری از جمعیت را نسبت به محاصره استالینگراد تحت تأثیر قرار داده است. تا تاریخ ۲ می ۲۰۲۵، محاصره کامل اسرائیل، که از ۲ مارس ۲۰۲۵ اعمال شده، تمام مواد غذایی، سوخت و کمک‌ها را مسدود کرده و ۲ میلیون نفر را به سوی قحطی فاجعه‌بار سوق داده است. نرخ مرگ‌ومیر به شدت در حال افزایش است و حتی اگر دسترسی به کمک‌ها بازگردد، صدها هزار نفر بدون مداخله فوری، هماهنگ و محافظت‌شده همچنان جان خود را از دست خواهند داد. شرایط تحمیل‌شده توسط اسرائیل چنان شدید است که با اتمام ذخایر غذایی فاسد و از دست رفتن توان بازماندگان برای دفن مردگان، برخی ممکن است در نهایت به ناچار به آدم‌خواری روی آورند—نتیجه‌ای وحشتناک که تنها با اقدام فوری می‌توان از آن جلوگیری کرد. ما از مجمع عمومی سازمان ملل (UNGA) می‌خواهیم که دهمین جلسه ویژه اضطراری را دوباره تشکیل دهد، اقدامات اضطراری را برای اجبار به بازگشایی گذرگاه‌های غزه تصویب کند و از سایر کشورها می‌خواهیم که تحویل کمک‌های بشردوستانه از طریق هوا و دریا را سازمان‌دهی کنند—با حفاظت نظامی به عنوان آخرین راه‌حل برای اطمینان از رسیدن کمک به نیازمندان ناامید.
غزه یکی از بدترین بحران‌های انسانی قرن بیست و یکم را تحمل می‌کند، همان‌طور که گزارش‌های سازمان ملل، سازمان‌های بشردوستانه و روایت‌های دست اول مستند کرده‌اند: - محاصره کامل: از ۲ مارس ۲۰۲۵، اسرائیل تمام گذرگاه‌های مرزی (رفح، کرم شالوم، ایرتز) را بسته و مانع ورود هرگونه غذا، سوخت یا کمک شده است. آژانس امداد و کار سازمان ملل (UNRWA) ۳۰۰۰ کامیون در انتظار دارد و برنامه جهانی غذا (WFP) ۱۱۶,۰۰۰ تن غذا—کافی برای تغذیه ۲ میلیون نفر به مدت ۴۴ روز—دارد، اما اسرائیل به دلایل امنیتی و با درخواست آزادی گروگان‌ها توسط حماس، ورود را رد می‌کند (رویترز، ۲۹ آوریل ۲۰۲۵؛ اخبار سازمان ملل، ۲۹ آوریل ۲۰۲۵). - قحطی و سوءتغذیه: ۹۲ درصد کودکان و زنان باردار از سوءتغذیه شدید رنج می‌برند، با افزایش ۸۰ درصدی موارد سوءتغذیه کودکان در آوریل نسبت به مارس (خلاصه روندهای X). خانواده‌ها با آرد آلوده به حشرات و نان کپک‌زده زنده می‌مانند، بدون دسترسی به غذای سالم. یک بازمانده گزارش داد: «در بیمارستان بودم… آرد تاریخ‌گذشته خوردم و مسمومیت غذایی گرفتم» (روایت دست اول، ۲ می ۲۰۲۵). - کمبود آب و مراقبت‌های پزشکی: هیچ آب تمیزی وجود ندارد، انرژی برای جوشاندن آب آلوده نیست و سیستم بهداشتی فروپاشیده است (رویترز، ۲۹ آوریل ۲۰۲۵). مردم در عرض ۳ تا ۷ روز از کم‌آبی جان خود را از دست می‌دهند و از عفونت‌هایی مانند مسمومیت غذایی، که به دلیل مصرف غذای فاسد شایع است، می‌میرند. - خطر آدم‌خواری: اگرچه هنوز موارد مستندی از آدم‌خواری گزارش نشده، محرومیت شدید—اکنون در هفته اول بدون غذا برای بسیاری—به این معناست که با اتمام غذای فاسد و از دست رفتن توان بازماندگان برای دفن مردگان، برخی ممکن است در نهایت به آدم‌خواری به عنوان اقدامی ناامیدانه برای بقا روی آورند. این نتیجه وحشتناک نتیجه مستقیم شرایط تحمیل‌شده توسط محاصره اسرائیل است و باید با اقدام فوری جلوگیری شود. - تشدید اخیر: در شب ۲ می ۲۰۲۵، یک پهپاد اسرائیلی به ناوگان آزادی که تلاش داشت کمک را از طریق دریا تحویل دهد حمله کرد و یک کشتی با ۳۰ خدمه در نزدیکی مالت غرق کرد و یک درخواست کمک اضطراری (SOS) را برانگیخت (حادثه گزارش‌شده، ۲ می ۲۰۲۵). این حمله یادآور یورش سال ۲۰۱۰ به ماوی مرمره است، که در آن ۱۰ فعال کشته شدند (گاردین، ۲۰۱۰)، و نشان‌دهنده نیت اسرائیل برای جلوگیری از کمک به هر وسیله‌ای، حتی در آب‌های بین‌المللی است.
شمار کشته‌شدگان در غزه با سرعت هشداردهنده‌ای در حال افزایش است و از بدترین نسل‌کشی‌های تاریخ پیشی می‌گیرد: - نرخ مرگ‌ومیر کنونی: - ۲ تا ۹ می: ۲۷,۱۴۳ مرگ روزانه (۲۱,۷۱۴ از گرسنگی)، با ۱۹۰,۰۰۰ مرگ تجمعی تا ۹ می. - ۱۰ تا ۱۶ می: ۴۴,۰۳۰ مرگ روزانه (۲۷,۳۷۱ از گرسنگی)، با ۴۹۸,۲۱۲ مرگ تجمعی تا ۱۶ می (۲۴.۹ درصد از ۲ میلیون). - ۱۷ تا ۲۵ می: ۹۶,۴۸۳ مرگ روزانه (۶۹,۳۳۴ از گرسنگی)، با ۱,۳۶۶,۵۵۶ مرگ تجمعی تا ۲۵ می (۶۸.۳ درصد جمعیت). - ۲۶ می تا ۲ ژوئن: ۵۸,۵۹۳ مرگ روزانه (۴۰,۵۴۰ از گرسنگی)، با ۱,۸۳۵,۳۰۰ مرگ تجمعی تا ۲ ژوئن (۹۱.۸ درصد جمعیت). - تا اواخر ژوئن: ۲,۰۰۰,۰۰۰ مرگ (۱۰۰ درصد جمعیت) اگر هیچ کمکی نرسد. - مقایسه با جنایات تاریخی: - هولوکاست: اوج نرخ مرگ روزانه ۱۸,۶۹۲ (۱۹۴۲). اوج غزه با ۶۹,۳۳۴ مرگ گرسنگی روزانه (۱۷ تا ۲۵ می) ۳.۷ برابر بیشتر است. - محاصره استالینگراد: ۷۱۰,۰۰۰ غیرنظامی تحت تأثیر، ۳۳.۱ درصد کشته شدند (۱۹۴۲–۱۹۴۳). ۲ میلیون نفر در غزه، با پیش‌بینی مرگ ۹۱.۸ درصد تا ۲ ژوئن، با نرخ مرگی ۲.۷۷ برابر بیشتر مواجه هستند. - تأثیر مسمومیت غذایی: با مصرف آرد آلوده به حشرات و نان کپک‌زده توسط بازماندگان، ۵۰ درصد از ۱,۵۷۰,۵۰۰ بازمانده در ۱۶ می (۷۸۵,۲۵۰ نفر) ممکن است دچار مسمومیت غذایی شوند، که ۲۰ درصد آنها (۱۵۷,۰۵۰ نفر) می‌میرند—افزودن ۹,۸۱۶ مرگ روزانه (۱۰ تا ۲۵ می)، که مجموع را به ۹۶,۴۸۳ مرگ روزانه تا ۱۷ تا ۲۵ می افزایش می‌دهد.
حتی اگر دسترسی به غذا بازگردد، مرگ‌ومیر بلافاصله متوقف نخواهد شد به دلیل تأثیرات شدید جسمانی گرسنگی، کم‌آبی و بیماری: - سندرم بازتغذیه: گرسنگی طولانی‌مدت (ماه‌ها با کمتر از ۵۰۰ کالری در روز، ۰ کالری از اواخر آوریل) به این معناست که بازماندگان نمی‌توانند مصرف ناگهانی غذا را تحمل کنند. بدون بازتغذیه دقیق (۱۰–۲۰ کالری/کیلوگرم/روز، طبق مطالعه PMC)، ۲۰–۳۰ درصد به دلیل عدم تعادل الکترولیت‌ها (نارسایی قلبی، تشنج) خواهند مرد. برای ۱.۶ میلیون بازمانده (اگر محاصره در ۱۵ می پایان یابد)، این می‌تواند به معنای ۹۶,۰۰۰ مرگ باشد (تخمین اواسط می). - آسیب به اندام‌ها و عفونت‌ها: گرسنگی باعث آسیب به قلب، کلیه‌ها و کبد شده و عفونت‌ها (مانند مسمومیت غذایی، وبا) بدون مراقبت پزشکی شایع هستند. تخمین زده می‌شود که ۸۰,۲۴۰ تا ۱۵۶,۴۲۵ نفر پس از محاصره از بیماری جان خود را از دست بدهند (تخمین اواسط/اواخر می). - تأخیرهای لجستیکی: حتی با باز شدن گذرگاه‌ها، توزیع کمک به ۱.۶ میلیون نفر در منطقه‌ای جنگ‌زده هفته‌ها طول می‌کشد. تأخیر یک هفته‌ای با نرخ ۴۴,۰۳۰ مرگ روزانه (نرخ ۱۰ تا ۱۶ می) به معنای ۳۰۸,۲۱۰ مرگ اضافی است. - مجموع مرگ‌های پس از محاصره (سناریوی اواسط می): بدون مداخله پزشکی فوری (مثلاً ۱۸.۵۵ میلیون لیتر محلول رینگر)، ممکن است تا اواسط ژوئن ۵۸۴,۴۵۰ مرگ اضافی رخ دهد، که مجموع را به ۱,۰۸۲,۶۶۲ (۵۴.۱ درصد جمعیت) می‌رساند.
مقیاس این بحران نیازمند اقدام فوری و قاطع است. جامعه جهانی نمی‌تواند منتظر بماند تا نرخ مرگ‌ومیر به ۶۹,۳۳۴ مرگ گرسنگی روزانه (۱۷ می) برسد—آستانه‌ای که قبلاً با ۲۱,۷۱۴ مرگ روزانه (۲ می) پشت سر گذاشته شده است. ما باید اکنون عمل کنیم:
بحران در غزه لکه‌ای بر وجدان جهان است. با ۴۴,۰۳۰ مرگ روزانه تا ۱۰ می، که تا ۱۷ تا ۲۵ می به ۹۶,۴۸۳ افزایش می‌یابد، و پیش‌بینی مرگ ۹۱.۸ درصد جمعیت تا ۲ ژوئن، ما شاهد نسل‌کشی‌ای هستیم که در زمان واقعی رخ می‌دهد. شرایط تحمیل‌شده توسط اسرائیل—محروم کردن از غذا، آب و مراقبت‌های پزشکی—بازماندگان را به لبه پرتگاه سوق داده، جایی که ممکن است به زودی برای بقا به آدم‌خواری روی آورند. این نباید اتفاق بیفتد. مجمع عمومی باید دهمین جلسه ویژه اضطراری را دوباره تشکیل دهد، بازگشایی گذرگاه‌های غزه را اجبار کند و کشورها باید کمک‌ها را از طریق هوا و دریا، در صورت لزوم با حفاظت نظامی، تحویل دهند. هر ساعت تأخیر به معنای هزاران مرگ بیشتر است. جهان نمی‌تواند چشم خود را ببندد—ما باید اکنون برای نجات ۱,۵۷۰,۵۰۰ بازمانده باقی‌مانده قبل از اینکه خیلی دیر شود، اقدام کنیم.